AŞIKLAR GEZEGENİ

Bilinmezlikler Ülkesi’nin Kendini Bilenler Diyarı’nın Uykusu Kaçık halkındandır Görena ve Görenom.

Birbirlerini hiç tanımazlar ama yakinen tanırlar.

Bir gün bildiklerini bilmemek, bilmediklerini bilebilmek için yollara düşerler.

Ayrı yerlerden hareketle bir sürü kapı, pencere, alt geçit, üst geçit, köprü ve yol ayrımını aştıktan sonra önlerine gelen bir ışığı takip ederek nihayet bir aynanın önünde bulurlar kendilerini.

Görena kendine bakar ama kendisi yerine Görenom’un yansımasını bulur karşısında.

Görenom da Görena’nınkini.

Işığın huzmelerini bir ayrı sıcak hissederler içlerinde.

Aslında ne kadar da aşinadır karşılarındaki görüntüler.

Derken Ayna ışığı söndürür ve yansımalar yer değiştirir.

Görena rahatlar karşısında kendisini görünce:

‘Biliyordum, sevgi sandığım şey ben kendimim. Bilmediğim ne?’

Görenom derin bir nefes alır:

‘Aşk zaten tam burada benim içimde; her yaptığım işte, her gittiğim yerde, her yediğim yemekte. Bilmediğim ne?’

Ayna ışığı tekrar yakar ve görüntüler yer değiştirirken elleri yan yana koyar, ışığı da tam ellerin ortasına.

Görena ve Görenom birbirlerine bakarlar.

Ellerinden çıkan ışık neredeyse tüm evreni aydınlatmaktadır.

O anda anlarlar:

‘Kendini sevmeyen, başkasını nasıl sevebilir ki?

Her şeyi aşkla yapmayı bilmeyen aşkı nasıl paylaşabilir ki?’